Özet

Aile, Türk kültür tarihinde ve sosyal hayatında önemli bir rol oynar. Ve ailenin merkezinde daima çocuk vardır. Çocuklar, toplumsal hayatta geleceğin garantisi olarak görülürler. Bu bağlamda her aile çocuklarını belli ilkelere göre yetiştirmek ve topluma kazandırmak ister.
Eğitim, psikoloji ve sosyoloji bilimlerinin topluma getirdikleri çok önemli katkılar vardır. Bunun yanında şiir de çocukları psikolojik ve ahlakî olarak hayata hazırlayarak oldukça önemli bir fonksiyonu yerine getirir. Şairler, bu nedenle şiirlerinde çocuklara yer vermekte çok hassastırlar. Şairlerimiz, Divan şiirinden günümüz modern şiirine, çocuklara bazı alegorik özellikler yüklemişlerdir. Onlar, çocuklarla ilgili enteresan hayaller ürettiler. Eski Türklerde, her erkek çocuk âşık olarak doğarken her kız çocuk sevgili olarak doğardı. Bu durum günümüzde de geçerlidir. Divan Şiirindeki çocuk teması, modernleşme çerçevesinde değişim ve dönüşüme uğramış olmasına rağmen çok ilginç imgelerle günümüz şiir dünyasında da devam etmektedir.