ÖZET
Nazım Hikmet’in şiirlerinde dikkat, çoğunlukla ideolojik düşüncelerinde, kaygılarında yoğunlaşır. Oysa her şair gibi O da yaşamın, aşkın büyüsünü şiirlerinin hücrelerine dek sindirmiş, şiirlerinde yaşama olan tutkusunu ve bağlılığını doğaya olan düşkünlüğünü, hayranlığını işlemiş ve bu bağlamda da evrenselleşmiş bir halk ozanıdır.
Nazım Hikmet’in kendisinin dolayısıyla da insanın yaşam serüvenini özetlediği Masalın Masalı şiirini, sadece “su, çınar, ben, suret, şavk, benim, bize, bana, güneş, kedi, ömür, sonra, sıcak, ulu, serin, şiir, başı, bir de” sözcüklerini kullanarak yazmıştır.
Şiirde “su/güneş”, ‘ben/biz’ karşıtlıklarıyla başlayıp “yetişkin/çocuk” karşıtlığıyla devam eden “doğum/ölüm” ve “varlık/yokluk” karşıtlıklarıyla son bulan gerilimlerin belirli bir düzen içinde ve masalsı bir üslupla işlendiği görülmektedir. Şiirde kullanılan sınırlı sözcükler ve şiirde gerilimi oluşturan karşıtlıklar tüm insanlığı ilgilendiren sözcük ve söz grupları olup şiirin evrensel değerini de ortaya koymaktadır.
Anahtar Sözcükler: Nazım Hikmet, Masal, Yaşam, Gerçeklik, Karşıtlık, Su, Güneş
|