Bu yazıda Makamsal nitelikteki Türk Müziği’nin tampere seslerden oluşan Batı Çoksesli Müziği ile nasıl ve ne zamandan beri bir etkileşime girdiği incelenmiştir. Bu etkileşim eğitim, icra ve beste açısından değerlendirilmiştir. Makamsal müzik ve batı müziği eğitiminin ayrı ayrı yürütülüyor olmasının, iki dili birden kullanan besteci yetişmesini engellediği ileri sürülmüştür. Beste üretiminin tek kişilik oluşuna dikkat çekilerek eğitimin aynı bireye bu iki dilin bilgisini birlikte vermesi gerektiği fikri savunulmuştur. Öte yandan eğitimde değilse de icrada batı armonisinin otuz yıldır makamsal müziğe dâhil edildiği örneklerle ortaya konmuştur. Zeki Müren, Barış Manço,Sezen Aksu ve İnci Çayırlı’nın çalışmaları bu açıdan incelenmiştir. Makamsal yapı ve armoninin birlikte kullanımının 1970’li yıllarda başladığı görülmüştür. Makamsal Türk Müziği geleneğinin çokkültürlü yapısı hatırlatılmış dolayısıyla farklı bir kültürü kendi içine dâhil edebilmesinin mümkün olduğunun altı çizilmiştir. Nasıl ki geçmişte Arap, Acem ve Bizans kültürlerinin izleri bu müziğe dahil olduysa, günümüzde de Batı Avrupa kültürünün izlerinin dahil olmasının doğal karşılanması gerekttiği savunulmuştur. Bu fikrin sonucu olarak tampere seslerden oluşan çoksesli armoninin makamsal müzik eğitimine dahil edilmesi önerilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Makamsal Müzik, Batı Müziği, Çokkültürlülük, Müzik Eğitimi, Armoni