Tüketim, mal ve hizmetlerin bireylerin ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde kullanılmasıdır. Bu şekilde ihtiyaçların karşılanması birey ve bireylere fayda sağlamaktadır. Tüketim, pratik bağlamda nihai bir kullanım demektir. Yani mal ve hizmetlerin daha da ileri bir işleme tabi tutmak veya yeniden dolaşıma sokmak üzere insanların ihtiyaçlarını karşılayacak düzeyde satın alma işlemidir diyebiliriz. Fakat günümüzde tüketimin kültür kavramıyla yan yana gelmesi, tüketim alışkanlığının farklı boyutlara ulaşmasından kaynaklanmaktadır. Aslında tüketim, kullanılması zorunlu olan tüketim nesnelerinin tüketilmesini ifade ederken, 19. yüzyıldan sonra ortaya çıkan sanayileşmenin topluma sunduğu birçok üretim nesnesinin tüketilme zorunluluğu varmışçasına topluma dayatılmasından kaynaklanmaktadır. Atık nesnelerin henüz icat edilmediği eski çağlardan-dönemlerden gelen insanlar, nesneleri atmayıp biriktiriyorlardı ya da başka bir nesnenin formuna-işlevselliğine dönüştürüyorlardı. Tüketim toplumlarında nesneler satın alınır-alınmaz hemen atığa dönüşmektedir. Kapital(ist) bir toplumda atığa çıkartılan nesneleri yeniden dolaşıma sokmak ve bir sanat nesnesinin malzemesi yapmak, mevcut sisteme bir muhalefet ve avangard (öncü, yenilikçi) bir tutum olarak durabilir. Bu bağlamda Arte Povera (yoksul sanat)’nın geçmişine baktığımızda, öncelikle ortaya çıkışındaki sosyo-kültürel ve ekonomik unsurların ideolojik kurgulamalarla ne denli zorlayıcı faktörler yaratmış olduğunu ve temelde “insan” olgusunun bu unsurlar altında giderek daha da güçsüz hale geldiğini ifade etmek gerekir. Tüm bu referanslarla birlikte, sanatın öz’e yani saf olana geri dönüşü, sanatçıların farkındalık kazandırma ve eleştirel bir tavır takınma süreçleri Arte Povera’nın ruhunu oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Sanat, Tüketim, Arte Povera, Atık Nesne