Doku, doğada bulunan nesnelerin yüzeyini oluşturan yapı olarak tanımlanabilir. Plastik sanatların her disiplininin yaratıcı sürecinde içerik, temel sanat öğeleri organizasyonu ile varlık bulur. Bu öğeler arasında yer alan doku, sanatçılar tarafından sanatsal anlatım yöntemi olarak tercih edilmektedir. Yaratıcı sürecin temel basamağı olan bu öğelerle birlikte, sanatsal ifadelere aracılık eden pek çok malzemenin kendine özgü fiziksel özellikleri ile de sanat nesneleri oluşturulmaktadır. Bu bağlamda seramiğin ana malzemesi olan kil ve farklı pişirim teknikleri sanatçıya geniş olanaklar sağlamaktadır. Kilin plastik yapısı, organik veya inorganik pek çok nesneyi taklit edebilmektedir. Aynı zamanda bazı kil bünyelerinin bileşimleri doğrultusunda çeşitlenebilen dokusal farklılıkları da bulunmaktadır. Bu farklılıklar, sanatçısının özgün anlatım diliyle yapıtlar üzerinde plastik bir dil yaratmaktadır. Bu makalede, ele alınan konunun çerçevesinin çok geniş olması nedeniyle, doku kavramının sadece çağdaş seramik sanatı özelinde incelenmesi amaçlanmıştır. Doku tanımlarına yer verilmiş, sanatsal açıdan görsel ve dokunsal doku sınıflandırması yapılmıştır. Türkiye’den ve dünyadan 9 çağdaş seramik sanatı örnekleri bu sınıflandırmalar doğrultusunda incelenmiştir. Bu doğrultuda seramik örneklerde dokunsal ve görsel etkilerle doku öğesinin; seramik malzeme ile taklit edildiği, sır ve pişirim yöntemleriyle çeşitlendirildiği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Seramik, Doku, Temel tasarım