Doksanlı yılların başlangıcından itibaren tüm dünyada süregelen neoliberalleşme dalgası kültürel üretim metotlarını da etkilemiştir. Batı ülkelerinden başlayarak, batı dışı dünyaya da yayılan özgürleşme dalgası, Türkiye’de askeri darbenin ardından gelen sivilleşme döneminde etkilerini gösterebilmiştir. İstanbul özelinde yeni sanat kurumlarının oluşması ve sanatçıların galeri mekanı ve tekil yapıt statüsüne dair sorgulamaları, sanatın sokağa çıkmasının yolunu açmıştır. Doksanlarda Bourriaud’nun ortaya koyduğu ilişkisel estetik kavramı, sanat izleyicisinin pasif konumuna dair bir sorgulamayı tetiklemiş, değişen dünyada, bireyler arası ilişkilere odaklanmayı hedefleyen yeni bir sanat yaklaşımı gelişmesine vesile olmuştur. Bu makale İstanbul’da doksanların başlarından itibaren sanatın kamusal alana açılma girişimlerini, bu girişimlerin yıllar içinde, eleştirilerin ışığında değişen yapısını, örnekler üzerinden ele alarak, İstanbul’da gerçekleşen kamusal sanat çalışmalarını incelemeyi amaçlamaktadır.

Anahtar kelimeler: İlişkisel Estetik, Kamusal Sanat, İstanbul