Felsefe, edebiyat ve sinema etkileşimi içerisinde kötülük, ete kemiğe bürünüp estetize edilen konulardan biri olmuştur. Popüler kültürün en önemli tiplemelerinden biri olan kötü karakterler/prototipler/anti-kahramanlar modern yorumlamalarıyla günümüzde gelene kadarki macerası dikkat çekicidir. Resim sanatında, Rönesans'tan Kara Romantizm'e Sembolizm'den Sürrealizm'e şeytan ve cadı figürleri Bosch, Goya gibi usta ressamların tuvaline insan olarak yansımış; Milton, Dostoyevski, Kafka, Sartre gibi yazarların yarattığı dünyevi cehennemlerin içerisinde acı çeken karakterler, sinema sanatındaki kurgu karakterlerin oluşmasına olanak sağlamıştır. Gotik edebiyat ve kara edebiyatın etkisinde metafizik kötülük terk edilerek, felsefenin ışığında filmlerde merkeze kötü karakterler yerleştirilmiştir. Platon, Augistinus, Hegel, Kant ve Nietzsche gibi düşünürlerin kötülük problemi üzerine görüşleri tarihsel ve estetik yolculuğu günümüzün en popüler konularından biri haline gelecektir. XIX. yüzyıl ve sonrasında ahlaki kötülük modern insanın bedeninde vücut bulur. XX. yüzyıl sonrasında ise sosyopatlar, seri katiller filme uyarlanan eserler olmuş, XXI. yüzyılda, televizyon dizilerinden video oyunlarına “villain” (cani) en popüler konular olarak stüdyoların en çok para yatırdığı yatırımlar olmaya başlamıştır. Bu makalede “kötü” karakterlerin başrole gelmesi altında yatan tarihi, sosyolojik ve psikolojik olgular incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kötülük, Anti-kahraman, Sinema ve Felsefe, Edebiyat ve Kötülük