Heykel sanatında insan bedeni çok uzun bir tarihsel dönemde, farklı dinsel inanç sistemlerinin vurgulanmasında, kişiliklerin ölümsüzleştirilmesi ya da yüceltilmesinde, insanın farklı varlıklarla bütünleşmesinde etkin bir araç olarak kullanılmıştır. Bu süreçte bedene yüklenen anlamlar bireysel olmanın ötesinde daha çok toplumsal düşünsel dinsel niteliktedir. Bedeni bir sanat ürününe dönüştüren temel etken, bir yapılanma olmasından daha çok bu kavramlardan bağımsız olarak da bedeni, bir sanat ürününe dönüştürebilir. Diğer bir deyişle beden salt plastik elemanları konu edinen bir sanatsal kurgunun konusu da olabilir. Bu yönüyle beden, bir sanat ürününe, salt bir nesnenin bir kişiliğin doğaüstü bir varlığın temsili olarak değil, aynı zamanda sanatçının bağlı olduğu alanın araçlarını, olanaklarını sorgulayabileceği bir alan olarak da katılır. Özellikle heykel sanatı düşünüldüğünde, kolların ve bacakların durumu birbirleriyle olan ilişkileri, işlenen bedenin kime ait olduğu neyi temsil edeceği v.b. sorular sorulmaksızın tamamen plastik elemanların bütünlüğü çerçevesinde de kurgulanabilir. Beden sınırsız biçimleme olanak ve olasılıkları nedeniyle, bütün sanatsal dönem ve üslupların vazgeçilmez nesnesi olmuştur. Üç boyutlu bir sanat olması nedeniyle gerçeklik nesnesiyle benzerlikler taşıyan heykel, insanın bir tutkusunu yoğun olarak ifade edebileceği önemli bir alan haline gelir.
Anahtar Kelimeler: Figür, heykel, beden, sanat ürünü