Bauhaus’un kurulduğu dönemde teknolojik gelişmeler birbirini takip etmiştir. Bu teknolojik gelişmelerle birlikte el emeğinin tamamen yok olacağı ve gelişen endüstri ile birlikte zevksiz endüstriyel biçimlerin kolaylıkla çoğaltılabileceği endişesi ortaya çıkmıştır. Bauhaus’un hedefleri bu endişeleri gidermeye yöneliktir. Amaç sanat ve zanaatı bir araya getirerek özgün, estetik, çağın ihtiyaçlarına, teknolojik gelişmelere uygun bir bakış açısı yakalamaktır. Bu amaca yönelik öneri ise teknoloji ile sanatın temel değerleri olan faydalı ve güzelin bir araya getirilmesidir. Bauhaus’la birlikte el sanatları önem kazanmıştır. Ama bu makinenin önemli olmadığı anlamına gelmez. Makine en gelişmiş araç olarak kabul edilerek, onunla uzlaşma yolları aranmıştır. Uzlaşma için Bauhaus tasarımcıları, endüstriyel üretim koşullarına uygun şekilde çoğaltılabilecek ürünler geliştirmenin yollarını aramışlardır. Bauhaus seramikleri de bu anlayışa uygun olarak tasarlanıp üretilmişlerdir. Seri üretimde kullanılabilecek prototiplerin geliştirilmesi Bauhaus atölyesinin teknik ve tasarım yönünden başarısıdır. Biçim her zaman ön plandadır. Biçimin yalın ve geometrik oluşu onu endüstriyel üretime daha yatkın kılar. Aynı zamanda modüler bir anlayış hakimdir. Ürün üzerinde dekorasyon öğelerine pek rastlanmaz. Çoğunlukla basit monokromatik sırlar kullanılmıştır. Geliştirilen hammaddelerin özellikleri sayesinde ürün net ve yalın hatlar kazanmıştır. Böylece seramikler metal örnekler kadar keskin hatlara sahip olmuştur. Bauhaus’un bu yaklaşımı ana hatlarıyla günümüz endüstriyel seramik tasarımında da etkilerini hissettirmeye devam etmektedir. Bu araştırmada genel olarak bu etkiler konu edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Bauhaus, endüstriyel üretim, endüstriyel seramik